Het verhaal van Charlie and the Chocolate Factory moge hopelijk bekend zijn bij iedereen. Het betreft hier de tweede verfilming van het overbekende gelijknamige boek van Roald Dahl uit 1964. In 1971 is het door Mel Stuart al eerder verfilmd maar dan onder de naam Willy Wonka & The Chocolate Factory. Deze keer lag de regie in handen van Tim Burton. Zijn kenmerkende fantasievolle manier van film maken zien we duidelijk terug. De aankleding van de film is niet anders dan schitterend te noemen en als kijker ga je helemaal op in de bijzondere wereld van de chocoladefabriek. De excentrieke eigenaar Willy Wonka wordt op een geniale manier vertolkt door Johnny Depp; een rol die hem volledig op het lijf geschreven is. Het is jammer dat deze film niet volledig op het hoge niveau zit van haar sfeer en hoofdrolspeler. De rest van de cast lijkt namelijk meer opvulling te zijn en deze vallen dan ook volledig in het niet naast Johnny Depp. Hoewel de bezoekende kinderen allemaal leuk aangekleed zijn en stereotype worden neergezet is er van echt acteerwerk niet te spreken. Vooral Charlie wist mij behoorlijk op mijn zenuwen te werken met zijn Brave Hendrik gedrag. Een ander punt van ergernis zijn de liedjes die regelmatig worden gezongen, waardoor je het idee krijgt naar een soort van musical te zitten kijken. Niet alleen is dit een genre waar ik niet echt happig op ben, maar het lijkt ook een soort handelsmerk van Tim Burton te zijn, welke zijn regiewerk niet ten goede komt. Charlie and the Chocolate Factory is typisch zo`n film die je kijkt voor de mooie beelden, maar niet lang op je netvlies gebrand blijft zitten. Enigszins jammer is dit wel te noemen, aangezien het boek van Roald Dahl als klein kind toch wel een van mijn favorieten was.