Faces in the crowd is een thriller die overbekende kost lijkt te serveren: een stad gaat gebukt onder de terreur van een seriemoordenaar en een vrouw (Milla Jovovich) is toevallig getuige van zijn laatste moord. Vervolgens wordt deze vrouw natuurlijk het doelwit van de moordenaar, maar ze blijkt te lijden aan een zeldzame kwaal: prosopagnosia. Proso wat? Prosopagnosia betekent dat ze niet in staat is gezichten te herkennen: zelfs niet de gezichten van familieleden en bekenden, een enkele keer zelfs niet het eigen gezicht in de spiegel. Als de moordenaar ontdekt dat de vrouw hem niet herkent, besluit hij de executie uit te stellen en het slachtoffer eerst nog wat te gaan treiteren ... 
 

De aandoening waaraan Jovovich in de film lijdt, is tamelijk zeldzaam, maar bestaat wel degelijk. Regisseur Magnat (die tevens het scenario schreef) heeft zijn huiswerk uitstekend gedaan en de scènes waarin Jovovich van een therapeute leert hoe zij ondanks haar visuele beperking mensen kan herkennen, behoren tot de beste van de film. De aandoening levert ook een paar razendspannende scènes op, bijvoorbeeld wanneer de moordenaar Jovovich laat weten dat zij zich beiden in dezelfde ruimte bevinden, en zij wanhopig op zoek gaat naar herkenningspunten die haar stalker kunnen identificeren. Tot zover het goede nieuws. Helaas is de rest van het scenario niet meer dan een samenraapsel van clichés uit andere films rond seriemoordenaars. 

 

Het voormalige model Jovovich is op 36-jarige leeftijd nog steeds een verblindende schoonheid, en heeft ook als actrice het nodige bijgeleerd. Dit is zeker één van haar betere rollen en ze krijgt redelijke ondersteuning van Julian McMahon (bekend van de serie Nip/Tuck) en - geloof het of niet - Marianne Faithfull als de therapeute gespecialiseerd in prosopagnosia. Faces in the Crowd is een niet onaardige, maar ook niet bijzondere thriller, soms spannend, redelijk geacteerd, bij vlagen interessant, maar vaak ook voorspelbaar.