Een komeet ter grootte van de staat Texas is op ramkoers met aarde. Met slechts nog een paar dagen te gaan zet de NASA alles op alles om met een ingenieus plan te komen. Uiteindelijk wordt besloten boorexpert Harry Stamper de ruimte in te sturen om een kernbom in het binnenste van de komeet te plaatsen. Zijn team bestaat echter uit onopgeleide astronauten. Er zijn dan ook veel mensen die twijfelen of zij de vernietiging van de aarde kunnen voorkomen.

In 1998 verschenen er twee films over een komeet die de aarde zou vernietigen. Die andere film, Deep Impact, is overigens nog veel minder genietbaar dan Armageddon. Nou vooruit, in die film wordt de aarde wél geramd door de komeet, terwijl dat in Armageddon juist voorkomen wordt. Slechts een paar stukken raken hier de aarde en het moet gezegd, dat behoort tot het beste dat deze film te bieden heeft.

Armageddon behoort namelijk tot het allerergste dat de Amerikaanse cinema te bieden heeft. Het aantal clichés is namelijk niet van de lucht, ontelbaar welhaast. Een korte niet-uitputtende opsomming: stoere mannen humor, anti-establishment attitudes, vader-zoon relaties, ontluikende liefdes, wel-niet bijna dood gaan (zo'n 100x), vaderlandsliefde, christelijke bedankjes, etc. etc. etc.

Het is echt love it or hate it met deze film. Of je kunt door dat Amerikaanse heenkijken of het lukt je niet. Mijn inschatting: de meesten kunnen dat niet. Of zijn zich daarvan onvoldoende bewust. Feit is dat Armageddon met zijn speelduur van ruim 2 1/2 uur en voorspelbare plot weinig probeert te verrassen en enkel op goedkoop entertainment mikt. Dat dit desalniettemin een enorme blockbuster is geworden zegt mogelijk meer over mij dan over het gemiddelde bioscooppubliek. Edoch, een gewaarschuwd mens telt voor twee.