Vijf jeugdvrienden hebben elkaar al jaren niet gezien en leiden inmiddels een burgerlijk bestaan. Op een dag stelt een van hen voor om terug te gaan naar hun geboortedorp voor een avondje doorzakken. Met tegenzin stemmen de anderen in om een kroegentocht te houden langs de twaalf café's die het dorp telt. Hun voormalige medebewoners blijken er echter vreemde gewoontes op na te houden. De kroegentocht loopt dan ook volledig uit de hand. Alcohol is hiervan echter niet de oorzaak.

The World's End is de laatste van de Three Flavours Cornetto trilogie, waarin eerder Shaun of the Dead en Hot Fuzz verschenen. Gezamenlijk element van deze drie films zijn de regisseur, schrijvers, producer, acteurs en een cornetto. Dat laatste is een flauw geintje van de makers, want inhoudelijk is er geen enkel raakvlak tussen de drie komedies. 

The World's End is in mijn optiek een halfgeslaagde film te noemen. De plot biedt enorm veel ruimte voor een fantastische komedie. Een gebrek aan sterke grappen zorgt er echter voor dat de spreekwoordelijke vlam nooit in de pan wil slaan. Geen dijenkletsen dus, maar vooral heel veel aardige grapjes waar om gegniffeld kan worden. Er zijn te weinig momenten waarop hard gelachen kan worden. The World's End is een aardige komedie, maar niet meer dan dat.