Twee meiden en een gozer vertellen elkaar enge verhalen in een berghut. Een ervan gaat over de legende van het stadje Hellgate. In de jaren ´50 werd er een chick opgejaagd door een motorbende en ze vond hierbij de dood. Haar vader kon de dood van dochterlief niet verkroppen en is dan ook zo blij als een hond met zeven staarten wanneer iemand een magisch kristal vindt in de plaatselijke mijn. Dit kristal schiet namelijk laserschichten en kan dode wezens opnieuw tot leven wekken. Na het uit te proberen op een schildpad en een goudvis, met overigens niet al te beste resultaten, richt hij het ding op zijn dochter. Ze wordt weer tot leven gewekt, doch is lang niet meer zo lieftallig als voorheen.

Ondertussen heeft het motorbende incident ervoor gezorgd dat pa een hekel heeft gekregen aan vreemdelingen. Die slacht hij dan ook stuk voor stuk af, waardoor Hellgate een waar spookstadje is geworden. Hierdoor voelt de dochter zich een beetje eenzaam. Maar niet getreurd, want er is nog een kerel op weg naar de berghut om zijn vriendin en vrienden daar te ontmoeten. Hij komt de ondode vrouw tegen en weet het trio in de berghut over te halen om de boel eens nader te onderzoeken...

Ik heb meerdere recensies gelezen waarin deze film wordt betiteld als een van de slechtste ooit gemaakt. Ik vindt dit schromelijk overdreven gesteld. Oke, het is een low budget horrorfilm met bedenkelijk acteerwerk, slechte effecten en een stupide plot. Maar het is juist daardoor heerlijk vermakelijke kolder waarbij je het verstand op nul kunt zetten. Er zijn flauwe grappen, smerige horrorverwikkelingen en tieten die tezamen een foute, typisch jaren '80, horrorfilm opleveren. Al met al vrij vermakelijk als je over niet al teveel smaak beschikt.