Any Gun Can Play is feitelijk een slap aftreksel van The Good, the Bad and the Ugly en bezit nog niet de helft van de coolheid van de inspiratiebron. Toch is de prent alleszins acceptabel, daar ze de verveling nimmer laat toeslaan. In de film wordt de bandiet Monetero na een treinoverval genaaid door een handlanger die er met de buitgemaakte $300.000,- vandoor gaat. Monetero komt de afvallige op het spoor en schiet hem voor straf dood; op zich niet zo handig, daar dit de speurtocht naar de buit bemoeilijkt. Gelukkig is er een medaillon die aanwijzingen verschaft over de plek waar de poen ligt. Een premiejager (the Stranger) volgt de ontwikkelingen met bovengemiddelde interesse. Niet alleen wordt Monetero steeds meer geld waard, de drie ton is natuurlijk ook vrij interessant. Dan is er nog de bankier Clayton, die mede verantwoordelijk was voor de klus. Hoe dan ook, op een gegeven moment hebben alle drie een stukje van de puzzel in handen. Hierdoor moeten ze, ondanks aanvankelijke onderlinge naaistreken, toch een keer met elkaar samenwerken om de buit in handen te krijgen...
Als relevante prent zal Castellari's Any Gun Can Play de filmgeschiedenis niet ingaan. Hiervoor wordt er te weinig met het gejatte concept gedaan. Als substituut voor het meesterlijke The Good, the Bad and the Ugly is de film dan ook allerminst geschikt. De personages zijn echter wel aardig (neergezet) en met een speelduur van een dikke anderhalf uur is de film een stuk sneller afgelopen dan Sergio Leone's meesterwerk. Dit neemt niet weg dat de film enkel een aanrader is voor verstokte spaghettiwestern-adepten. Als cursus Spaans voor beginners is de film overigens ook zeer geschikt.
